Η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού

 

Μεταμόρφωση του Χριστού: Φως που δεν καίει, αλλά μεταμορφώνει

Η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού δεν είναι απλώς μια ανάμνηση ενός θαυμαστού γεγονότος πάνω στο όρος Θαβώρ. Είναι αποκάλυψη. Είναι μια φλόγα φωτός που δεν καίει, αλλά φωτίζει. Μια πρόσκληση να ατενίσουμε τον Χριστό στο φως της θεότητάς Του, να Τον γνωρίσουμε όχι όπως Τον φανταζόμαστε, αλλά όπως πραγματικά είναι: φως εκ φωτός, Θεός αληθινός.

Οι μαθητές δεν μπορούσαν να αντέξουν την δόξα Του. Κι όμως, ο Χριστός τους επιτρέπει μια στιγμή ουρανού, για να μπορέσουν να αντέξουν το σκοτάδι του Σταυρού. Και σε εμάς σήμερα, μέσα σε έναν κόσμο που διψά για αλήθεια και ελπίδα, η Μεταμόρφωση γίνεται υπενθύμιση πως ο αληθινός Χριστός δεν κρύβεται στο σκοτάδι των φόβων μας, αλλά λάμπει μέσα σε κάθε στιγμή πίστης, μετάνοιας και αγάπης.

Στην κορυφή του Θαβώρ, ο Θεός δεν μεταμορφώθηκε για να εντυπωσιάσει. Μεταμορφώθηκε για να μας δείξει τι μπορούμε κι εμείς να γίνουμε: όχι απλά "καλοί άνθρωποι", αλλά πρόσωπα θεοειδή, φωτεινά, μεταμορφωμένα από τη Χάρη Του.

👉 Κατέβασε το αρχείο σε PDF

Η Μεταμόρφωση του Χριστού

Εξαιρετική ομιλία από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο

Ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία καλείται σε μια προσωπική σχέση με τον Θεό. 

Το απολυτίκιο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού

Το όρος της Μεταμορφώσεως Θαβώρ

Χριστός Ανέστη! 

Το Φως που νικά το σκοτάδι Η Ανάσταση του Χριστού είναι το κέντρο της πίστης μας, η νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο, η απόδειξη ότι το φως δεν σβήνει ποτέ, ακόμη κι όταν όλα γύρω μοιάζουν χαμένα. Η Εκκλησία δεν γιορτάζει απλώς ένα γεγονός του παρελθόντος. Κάθε Ανάσταση είναι πρόσκληση για προσωπική ανάσταση, για ελπίδα, για νέα αρχή. Μέσα από τον κενό τάφο, ο Χριστός μας φανερώνει ότι τίποτα δεν είναι αμετάκλητο όταν Εκείνος είναι παρών. Ο πόνος, η απώλεια, η αδικία, ακόμη και ο θάνατος, δεν έχουν τον τελευταίο λόγο. Αυτή η ενότητα μάς καλεί να ανακαλύψουμε το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης: Ότι δεν είμαστε μόνοι. Ότι το θαύμα της ζωής είναι εδώ, και γίνεται φως στις ψυχές μας όταν ψιθυρίζουμε με πίστη: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας...»

 

📥 Κατεβάστε το αρχείο (PDF)

ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

">

 

Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη, Χριστέ...

Καθώς πλησιάζει η πιο κατανυκτική περίοδος του εκκλησιαστικού χρόνου, η Μεγάλη Εβδομάδα, η καρδιά της Εκκλησίας χτυπά δυνατά στον παλμό των Θείων Παθών. Η κάθε ημέρα γίνεται και μια στάση στο δρόμο προς τον Γολγοθά. Κάθε ύμνος, κάθε εικόνα, κάθε ψαλμωδία, ανοίγει παράθυρα προς το Άγιο Πάθος Του.

Η φράση «Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη, Χριστέ» δεν είναι απλώς λέξη λατρείας· είναι μια πράξη αγάπης, αναγνώρισης και ταπεινής συμμετοχής στο μυστήριο της σωτηρίας. Η Εκκλησία μάς καλεί να μην είμαστε απλοί θεατές του Θείου Δράματος, αλλά συμμέτοχοι, συγκοινωνοί, μαθητές που περπατούν τον δρόμο του Σταυρού με προοπτική την Ανάσταση.

Μέσα από τη διδακτική αυτή ενότητα, προσεγγίζουμε τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας όχι ως ιστορικές μνήμες, αλλά ως ζωντανή πρόσκληση να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της αγάπης Του για τον κόσμο. Προσκυνώντας τα Πάθη Του, προετοιμάζουμε την καρδιά μας να λάμψει από το φως της Ανάστασης.

ΑΓΙΑ ΚΑΣΣΙΑΝΗ Η ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΚΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

Βυζαντινή εικονογραφία - Φορητή εικόνα, αγιογραφία, ψηφιδωτό

Χριστούγεννα: Μυστήριο Θείας Ταπείνωσης και Αγάπης 

 Η γιορτή των Χριστουγέννων είναι η αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Είναι το μυστήριο της θείας συγκατάβασης, όπου ο Δημιουργός γίνεται άνθρωπος, για να φέρει ελπίδα, φως και σωτηρία. 

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας προσκαλεί να αντικρίσουμε το θαύμα της Γεννήσεως μέσα μας. Εκεί που ο Χριστός ζητά να γεννηθεί: στη φάτνη της καρδιάς μας. Γιατί κάθε Χριστούγεννα είναι μια νέα αρχή, ένα νέο κάλεσμα να φωτιστούμε από τη θεϊκή αγάπη και να την μεταδώσουμε στον κόσμο γύρω μας.

Η παρουσίαση του μαθήματος

ΤΑ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι απλώς μια αλληλουχία γεγονότων. Είναι ένας χώρος όπου ο Θεός αποκαλύπτεται, επικοινωνεί και συνοδοιπορεί με τον άνθρωπο. Η Αγία Γραφή δεν αφηγείται μόνο την ιστορία του κόσμου, αλλά κυρίως την ιστορία της σωτηρίας – την πορεία του Θεού προς τον άνθρωπο και του ανθρώπου προς τον Θεό.

Σε αυτή την ενότητα θα ανακαλύψουμε πώς ο Θεός μιλά, ενεργεί, εμπνέει και μεταμορφώνει την πορεία των ανθρώπων – μέσα από προφήτες, γεγονότα, κρίσεις, ελευθερίες, ακόμη και μέσα από το φαινομενικά ασήμαντο. Η ιστορία δεν είναι τυχαία· είναι κατοικημένη από τη χάρη του Θεού.

Πάνω απ’ όλα, ο Θεός φανερώνεται εν Χριστώ: μέσα στην ιστορική πραγματικότητα, στον χρόνο και στον τόπο, γεννιέται, διδάσκει, σταυρώνεται και ανασταίνεται, αποκαλύπτοντας πως η ιστορία έχει τελικά ένα σκοπό: τη σωτηρία του κόσμου.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Β΄ΜΕΡΟΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

📥 Κατέβασε το PDF

ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

👉 Κατέβασε το αρχείο σε PDF

ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ 

Ένα ενδιαφέρον εισαγωγικό βίντεο, από το ιστολόγιο του εξαιρετικού συναδέλφου "Θρησκευτικά και Μουσική" Γιάννη Μπαλτού από τη Βέροια.

ΤΟ ΚΟΥΙΖ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

➤ Άνοιγμα σε πλήρη οθόνη

 Η θέση των λαϊκών στη σύγχρονη λατρεία, επισημάνσεις και προβληματισμοί. Η γυναίκα στη λατρεία.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η λατρεία δεν είναι υπόθεση μόνο των κληρικών. Οι λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, δεν είναι «παθητικοί θεατές» αλλά ενεργά μέλη του Σώματος του Χριστού. Συμμετέχουν, συμπροσεύχονται, ψάλλουν, διακονούν, φωτίζονται και αγιάζονται.

Στην ενότητα αυτή εξετάζουμε:

• Τον ρόλο των λαϊκών στη Θεία Λειτουργία και στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας.

• Την παρουσία της γυναίκας στη σύγχρονη λατρεία.

• Την έννοια της λειτουργικής συμμετοχής, όχι ως καθήκον, αλλά ως προσφορά αγάπης και μαρτυρία πίστης.

Η Εκκλησία δεν είναι μόνο ιερείς και ψάλτες. Είναι όλος ο λαός του Θεού. Και ο καθένας έχει έναν μοναδικό ρόλο στο ιερό ταξίδι της κοινής προσευχής και κοινωνίας με τον Θεό.

 Ο πλούτος της εκκλησιαστικής ποίησης (Υμνογραφία). Προβληματισμοί για τη λειτουργική γλώσσα και μουσική.

Η υμνογραφία της Εκκλησίας μας δεν είναι απλώς ποιητικά κείμενα ή παλαιάς μορφής τραγούδια. Είναι προσευχή, θεολογία και παιδαγωγία μαζί. Με λόγο εμπνευσμένο και βαθιά θεολογικό, οι ύμνοι συνοδεύουν τη λατρεία, ερμηνεύουν τα δόγματα, και συγκινούν την ψυχή κάθε πιστού.
Μέσα από τη μελωδία και τον ρυθμό τους, μεταδίδουν την πίστη και διαμορφώνουν ήθος, εντάσσοντας μας βιωματικά στο μυστήριο του Θεού.

Σε αυτή την ενότητα, οι μαθητές και οι μαθήτριες μαθαίνουν:

• Ποιος είναι ο ρόλος των υμνογράφων και πώς η ποίηση γίνεται προσευχή.

• Πώς η Εκκλησία δοξάζει, παρακαλεί και διδάσκει μελωδικά.

• Πώς ο άνθρωπος, μέσα από τον ύμνο, εκφράζει λαχτάρα για τον Θεό και κοινότητα με τους αγίους.

Μια γνωριμία με τη θεολογική ποίηση που ζει αιώνες τώρα και συνεχίζει να συγκινεί κάθε καρδιά.

📄 Κατέβασε το αρχείο σε PDF

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Άνοιξε την παρουσίαση σε νέα καρτέλα

ΟΙ ΦΘΟΓΓΟΙ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

📥 Κατέβασμα αρχείου (.ppt / .pdf)

Μαθαίνουμε για τη Βυζαντινή Μουσική!  Η Βυζαντινή μουσική είναι η ιερή μουσική της Ορθόδοξης Εκκλησίας — μια παράδοση αιώνων που συνδέει την προσευχή με τη μελωδία. Μέσα από το παρακάτω βίντεο θα γνωρίσουμε τα βασικά στοιχεία της, θα ανακαλύψουμε τους ήχους, τους ψαλμούς και τον τρόπο που η μουσική αυτή εκφράζει την πίστη, τη χαρά και τη συγκίνηση του ανθρώπου μπροστά στο Θεό. Μελωδίες που ταξιδεύουν την ψυχή και διατηρούν ζωντανό το βυζαντινό μας πολιτισμό και όχι μόνο!

 

 Στο παρακάτω βίντεο θα γνωρίσουμε τους φθόγγους της Βυζαντινής Μουσικής!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Ο υπέροχος ύμνος «Ἁγνή Παρθένε Δέσποινα» γράφτηκε από τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως (1846–1920). Ο ίδιος συνέθεσε τους στίχους του ύμνου, οι οποίοι είναι ποίημα αφιερωμένο στην Παναγία.  Η μελωδία που γνωρίζουμε σήμερα είναι παραδοσιακή αγιορείτικη, βασισμένη στη βυζαντινή μουσική παράδοση, και διαδόθηκε ιδιαίτερα μέσα από τις ψαλμωδίες των μοναχών του Ιερού Κελλίου των Δανιηλαίων στο Άγιον Όρος. Ο ύμνος είναι γνωστός για την πνευματική του γλυκύτητα και τη βαθιά του ευλάβεια προς την Παναγία

«Θεολογία του Δρόμου»

Το τραγούδι «Θεολογία του Δρόμου» του John Wu είναι ένα σύγχρονο ραπ κομμάτι με θεολογικό περιεχόμενο, που εκφράζει την πίστη και την αναζήτηση του Θεού μέσα στην καθημερινότητα, τον πόνο και την κοινωνική αδικία. Ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των νέων και τον ρυθμό του δρόμου, μεταφέρει με αυθεντικότητα παρόμοια υπαρξιακά και πνευματικά ερωτήματα που συναντούμε στην εκκλησιαστική ποίηση και υμνογραφία. Όπως οι βυζαντινοί υμνογράφοι — από τον Ρωμανό τον Μελωδό μέχρι τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό — έγραψαν ύμνους που έντυσαν με μελωδία την προσευχή και την ελπίδα του ανθρώπου, έτσι και το ραπ του John Wu λειτουργεί ως μια «προσευχή του δρόμου», μια σύγχρονη μορφή υμνολογίας που φέρνει τη θεολογία κοντά στον άνθρωπο του σήμερα. Μέσα από τους στίχους του, η θεολογία γίνεται βίωμα, διάλογος και έκφραση· μια συνέχεια της βυζαντινής παράδοσης με μέσα και λόγο της εποχής μας.

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη

Ο John Wu είναι ένας σύγχρονος Έλληνας – Κινέζος – Κύπριος ράπερ, γνωστός για το ιδιαίτερο ύφος του που συνδυάζει τη ραπ κουλτούρα με θεολογικό και φιλοσοφικό προβληματισμό. Με σπουδές στη θεολογία και βαθιά γνώση της ορθόδοξης παράδοσης, χρησιμοποιεί τη μουσική ως μέσο διαλόγου ανάμεσα στην πίστη και την πραγματικότητα του δρόμου. Το τραγούδι του «Θεολογία του Δρόμου» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προσέγγισης: μέσα από έντονο ρυθμό και ειλικρινή στίχο, ο καλλιτέχνης δίνει φωνή σε υπαρξιακά ερωτήματα, κοινωνικές ανισότητες και την ανάγκη για ελπίδα και πίστη στον Θεό. 

Ο John Wu εκπροσωπεί μια νέα γενιά δημιουργών που αναζητούν τρόπους να εκφράσουν τη θεολογία μέσα στους δρόμους, στα ακουστικά και στις καρδιές των νέων, φέρνοντας τη γλώσσα της Εκκλησίας κοντά στη γλώσσα της εποχής μας.