Παναγία, η μητέρα του Χριστού

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ (Α)

 

🔎 Άνοιγμα σε Πλήρη Οθόνη

⬇️ Κατέβασμα Παρουσίασης

Ανάμεσα στις μορφές της πίστης, η Παναγία στέκει μοναδική: η πρώτη που είπε το «ναι» στο Θείο σχέδιο, η γυναίκα που έγινε Γέφυρα Ουρανού και Γης, η Μητέρα του Χριστού αλλά και η Μητέρα όλων μας.

Η Μαρία δεν είναι απλώς μια ιστορική φιγούρα – είναι η νέα Εύα, που με την υπακοή και την ταπείνωσή της ανέστρεψε την πορεία της ανθρωπότητας. Ελεύθερη και συνειδητή, προσέφερε το σώμα της για να σαρκωθεί το Αιώνιο. Έζησε τον πόνο, τη σιωπή, τη σταύρωση, μετέστη στους ουρανούς– και έτσι έγινε σύμβολο ελπίδας για κάθε άνθρωπο που πονά και ελπίζει.

Η Εκκλησία την τιμά με ύμνους, εορτές και προσευχές, όχι από συναισθηματισμό, αλλά γιατί στο πρόσωπό της φωτίζεται η ίδια η πορεία της σωτηρίας. Είναι η Θεοτόκος – αυτή που γέννησε τον Θεό. Είναι η Αειπάρθενος – αυτή που παρέμεινε πλήρης αγνότητας. Είναι η Παναγία – «πιο άγια κι από τους αγίους».

Οι χριστιανικές παραδόσεις συναντιούνται όλες στο πρόσωπό της: μια γυναίκα δυνατή, τρυφερή, απόλυτα δοσμένη στον Θεό και στους ανθρώπους. Η Παναγία είναι η προσευχή του κόσμου, η παρηγοριά των θλιμμένων, το καταφύγιο των απελπισμένων, η ζωντανή αγκαλιά της Εκκλησίας.

Όταν οι λέξεις σιωπούν, προσευχόμαστε με τα μάτια προς Εκείνη:
«Χαίρε, η χαρά των θλιβομένων. Χαίρε, η προστάτις των χριστιανών. Χαίρε, η ελπίδα του κόσμου».

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ (Β)

 

Παναγία: Η Μητέρα της Ζωής και της Ελπίδας

ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

 

 Η ΠΑΝΑΓΙΑ

 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

«Σώσε με..», η κραυγή του Δεκαπενταυγούστου… 

 Διαβάζοντας τους στίχους του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα προς την Παναγία μας, τον οποίο ψάλλουμε αυτές τις ημέρες στις εκκλησίες αναρωτήθηκα, τι πόνο και καημό, τι μεράκια και τραύματα πρέπει να κουβαλούσε η ψυχή εκείνου που έγραψε αυτά τα λόγια. 

Έτσι έψαξα να δω ποιος είναι και τι κατέτρωγε την ψυχή του. Ήμουν βέβαιος, ότι πίσω από αυτό τον υπέροχο ύμνο υπήρχε μια πληγή. Άλλωστε η πληγή, το τραύμα, το πένθος και η απώλεια γράφουν, ζωγραφίζουν, τραγουδούν και προσεύχονται. Δίχως πληγές δεν υπάρχουν σοφοί και άγιοι, καλλιτέχνες και εραστές Θείου. Μόνο κάποιος που κάτι έχασε ψάχνει να το βρει. Μόνο κάποιος που πόνεσε και πένθησε δημιουργεί. Άνθρωπος που δεν σταυρώθηκε δεν μπορεί να αναστηθεί. Μάτια που δεν δάκρυσαν Θεό δεν είδαν και γόνατα που δεν λύγισαν ποτέ δεν έμαθαν να εκτιμούν την ζωή. Αυτός που γεύθηκε τον θάνατο μπορεί να μας μιλήσει για την αξία της ζωής, εκείνος που αρρώστησε μπορεί να μα πει για την ευλογία της υγείας. 

 Ένα τέτοιος λοιπόν βαριά άρρωστος και πληγωμένος άνθρωπος ήταν ο υμνογράφος του Μεγάλου Παρακλητικού κανόνα προς την Παναγία. Θεόδωρος β΄ ο Λάσκαρης. Αυτοκράτορας της Νίκαιας ο οποίος έπασχε από βαριάς μορφής επιληψία. Η ασθένεια τον είχε εξουθενώσει σωματικά και ψυχικά. Φαίνεται άλλωστε στα λόγια του παρακλητικού κανόνα προς την Παναγία, «Καταιγίδα συμφορών με βασανίζει, Δέσποινα, και των θλίψεων οι τρικυμίες με καταποντίζουν• αλλά αφού προφάσεις, δος μου χείρα βοηθείας, εσύ που είσαι η θερμή αρωγή και προστασία μου..». 

 Μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει τι σήμαινε τον 11ον αιών, να πάσχεις από επιληψία. Τι προκαταλήψεις, στιγματισμό αλλά και αδυναμία αντιμετώπισης. Μόνη παρηγοριά ο Θεός και η Παναγία Μητέρα του. Σε αυτή καταφεύγει ο Λάσκαρης με αβάστακτο πόνο, και μέσα από το υμνογραφικό του χάρισμα διαμορφώνει ένα απίστευτο σε θεολογικά νοήματα κείμενο. Όμως εκείνο που συγκλονίζει, δεν είναι τόσο η θεολογική ακρίβεια του κειμένου, όσο η βασανισμένη ύπαρξη του συγγραφέα που στην κυριολεξία κραυγάζει μέσα από προσευχητικούς ύμνους. Σώσε με Παναγία μου φωνάζει, σώσε με!!! 

 Όποιος έχει νιώσει έστω και μια φορά στην ζωή του την πίκρα απόγνωσης, τον πόνο της μοναξιάς και της ερήμωσης, όποιος έχει κοιμηθεί σε κρύα πατώματα δίχως ανθρώπινες ελπίδες, αναγνωρίζει στην φωνή του Θεόδωρου Λάσκαρη την δική του λαλιά. Γιατί η φωνή των πονεμένων έχει ένα ήχο καθώς και ένα όνειρο, την λύτρωση….. «Και πού λοιπόν θα βρω άλλη προστασία; Πού να προσφύγω; Και πού να σωθώ; Ποια θερμή να έχω βοηθό στις θλίψεις του βίου και στις ζάλες - αλίμονο! - κλονιζόμενος; Μόνο σε σένα ελπίζω και παίρνω θάρρος και καυχώμαι, και προστρέχω στη σκέπη σου. Σώσε με!!!!!» 

 π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος 

ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ; 

Η εμπειρία του Αγίου Παισίου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

Μου εμφανίστηκε η Παναγία και ο Χριστός και με επανέφεραν στην ζωή

 

Οι χαιρετισμοί της Παναγίας - Ακάθιστος Ύμνος 

 Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους και συγκινητικούς ύμνους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφιερωμένος στην Παναγία, την Μητέρα του Χριστού και Μητέρα όλων των πιστών. Ψάλλεται σε στιγμές χαράς και δυσκολίας, ως ευχαριστία και ως ικεσία, γιατί η Εκκλησία την αναγνωρίζει ως προστάτιδα, παρηγοριά και ελπίδα του κόσμου. Ονομάζεται «Ακάθιστος», επειδή ψάλλεται όρθιοι, με σεβασμό και ευγνωμοσύνη, καθώς οι πιστοί αναλογίζονται το θαύμα της σωτηρίας που ήρθε στον κόσμο μέσω της Θεοτόκου. Δεν είναι απλώς ποίημα λατρείας, αλλά ένας ύμνος που υμνεί τη δύναμη της αγάπης του Θεού και τη μοναδική θέση της Παναγίας στην ιστορία της σωτηρίας.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ (ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ)

 

«ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΕΣΦΑΓΜΕΝΗ» - Θαυματουργός εικόνα της Ι.Μ. Μονής Βατοπαιδίου

 Η εικόνα της Παναγίας της Εσφαγμένης βρίσκεται στο Άγιον Όρος, στη Μονή Βατοπεδίου, στον νάρθηκα του παρεκκλησίου του Αγίου Δημητρίου (14ος αιώνας). Σύμφωνα με την παράδοση, ένας διάκονος του μοναστηριού, θυμωμένος επειδή δεν έπαιρνε φαγητό λόγω καθυστερήσεων στη διακονία του, βλασφήμησε και τραυμάτισε με μαχαίρι το πρόσωπο της Παναγίας στην εικόνα. Τότε συνέβη ένα θαύμα: από την εικόνα έτρεξε αληθινό αίμα και ο διάκονος τυφλώθηκε.

Μετά από τρία χρόνια προσευχής και μετάνοιας, θεραπεύτηκε με θαυμαστό τρόπο, όμως η Παναγία αποκάλυψε ότι το χέρι που αμάρτησε θα έμενε για πάντα τιμωρημένο. Πράγματι, όταν έγινε η ανακομιδή των οστών του, όλα είχαν λιώσει, εκτός από το χέρι που είχε τραυματίσει την εικόνα. Το μαυρισμένο και παραμορφωμένο αυτό χέρι φυλάσσεται μέχρι σήμερα δίπλα στην θαυματουργή εικόνα.

Η Πεντηκοστή και το Άγιο Πνεύμα: Η αρχή μιας καινούργιας ζωής

Η γιορτή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας, η ημέρα που το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε με πύρινες γλώσσες και άλλαξε για πάντα τον κόσμο.

Εκείνη την ημέρα, οι Απόστολοι μεταμορφώθηκαν: από φοβισμένοι μαθητές έγιναν φωτισμένοι κήρυκες του Ευαγγελίου. Μιλούσαν όλες τις γλώσσες, όχι για να επιδείξουν ένα θαύμα, αλλά για να δηλώσουν την ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα – την αντίστροφη πορεία του Πύργου της Βαβέλ, όπου η σύγχυση έγινε ενότητα με επίκεντρο την αγάπη του Θεού.

Το Άγιο Πνεύμα δεν έμεινε στο υπερώο. Ζει και ενεργεί στην Εκκλησία: στους ανθρώπους, στα Μυστήρια, στον λόγο, στη χάρη. Αγιάζει, ενώνει, ελευθερώνει. Μας καλεί όχι μόνο να πιστεύουμε, αλλά να ζούμε μέσα στην παρουσία Του – με αγάπη, ελευθερία, κοινωνία, ισότητα και διακονία.

Η εορτή του Αγίου Πνεύματος μάς θυμίζει:
Ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι θεωρία, αλλά εμπειρία Θεού
Ότι η Εκκλησία είναι ζωντανός οργανισμός με κεφαλή τον Χριστό και ψυχή το Άγιο Πνεύμα
Ότι η ζωή μας καλείται να γίνει κοινωνία σχέσεων, όπως η Τριάδα είναι κοινωνία αγάπης.

Και τελικά, μας προσκαλεί να προσευχηθούμε με την καρδιά:
«Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας... ἐλθέ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν»

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

 

Η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού

 

Μεταμόρφωση του Χριστού: Φως που δεν καίει, αλλά μεταμορφώνει

Η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού δεν είναι απλώς μια ανάμνηση ενός θαυμαστού γεγονότος πάνω στο όρος Θαβώρ. Είναι αποκάλυψη. Είναι μια φλόγα φωτός που δεν καίει, αλλά φωτίζει. Μια πρόσκληση να ατενίσουμε τον Χριστό στο φως της θεότητάς Του, να Τον γνωρίσουμε όχι όπως Τον φανταζόμαστε, αλλά όπως πραγματικά είναι: φως εκ φωτός, Θεός αληθινός.

Οι μαθητές δεν μπορούσαν να αντέξουν την δόξα Του. Κι όμως, ο Χριστός τους επιτρέπει μια στιγμή ουρανού, για να μπορέσουν να αντέξουν το σκοτάδι του Σταυρού. Και σε εμάς σήμερα, μέσα σε έναν κόσμο που διψά για αλήθεια και ελπίδα, η Μεταμόρφωση γίνεται υπενθύμιση πως ο αληθινός Χριστός δεν κρύβεται στο σκοτάδι των φόβων μας, αλλά λάμπει μέσα σε κάθε στιγμή πίστης, μετάνοιας και αγάπης.

Στην κορυφή του Θαβώρ, ο Θεός δεν μεταμορφώθηκε για να εντυπωσιάσει. Μεταμορφώθηκε για να μας δείξει τι μπορούμε κι εμείς να γίνουμε: όχι απλά "καλοί άνθρωποι", αλλά πρόσωπα θεοειδή, φωτεινά, μεταμορφωμένα από τη Χάρη Του.

👉 Κατέβασε το αρχείο σε PDF

Η Μεταμόρφωση του Χριστού

Εξαιρετική ομιλία από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο

Ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία καλείται σε μια προσωπική σχέση με τον Θεό. 

Το απολυτίκιο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού

Το όρος της Μεταμορφώσεως Θαβώρ

Χριστός Ανέστη! 

Το Φως που νικά το σκοτάδι Η Ανάσταση του Χριστού είναι το κέντρο της πίστης μας, η νίκη της ζωής πάνω στον θάνατο, η απόδειξη ότι το φως δεν σβήνει ποτέ, ακόμη κι όταν όλα γύρω μοιάζουν χαμένα. Η Εκκλησία δεν γιορτάζει απλώς ένα γεγονός του παρελθόντος. Κάθε Ανάσταση είναι πρόσκληση για προσωπική ανάσταση, για ελπίδα, για νέα αρχή. Μέσα από τον κενό τάφο, ο Χριστός μας φανερώνει ότι τίποτα δεν είναι αμετάκλητο όταν Εκείνος είναι παρών. Ο πόνος, η απώλεια, η αδικία, ακόμη και ο θάνατος, δεν έχουν τον τελευταίο λόγο. Αυτή η ενότητα μάς καλεί να ανακαλύψουμε το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης: Ότι δεν είμαστε μόνοι. Ότι το θαύμα της ζωής είναι εδώ, και γίνεται φως στις ψυχές μας όταν ψιθυρίζουμε με πίστη: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας...»

 

📥 Κατεβάστε το αρχείο (PDF)

ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

">

 

Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη, Χριστέ...

Καθώς πλησιάζει η πιο κατανυκτική περίοδος του εκκλησιαστικού χρόνου, η Μεγάλη Εβδομάδα, η καρδιά της Εκκλησίας χτυπά δυνατά στον παλμό των Θείων Παθών. Η κάθε ημέρα γίνεται και μια στάση στο δρόμο προς τον Γολγοθά. Κάθε ύμνος, κάθε εικόνα, κάθε ψαλμωδία, ανοίγει παράθυρα προς το Άγιο Πάθος Του.

Η φράση «Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη, Χριστέ» δεν είναι απλώς λέξη λατρείας· είναι μια πράξη αγάπης, αναγνώρισης και ταπεινής συμμετοχής στο μυστήριο της σωτηρίας. Η Εκκλησία μάς καλεί να μην είμαστε απλοί θεατές του Θείου Δράματος, αλλά συμμέτοχοι, συγκοινωνοί, μαθητές που περπατούν τον δρόμο του Σταυρού με προοπτική την Ανάσταση.

Μέσα από τη διδακτική αυτή ενότητα, προσεγγίζουμε τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας όχι ως ιστορικές μνήμες, αλλά ως ζωντανή πρόσκληση να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της αγάπης Του για τον κόσμο. Προσκυνώντας τα Πάθη Του, προετοιμάζουμε την καρδιά μας να λάμψει από το φως της Ανάστασης.

ΑΓΙΑ ΚΑΣΣΙΑΝΗ Η ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΚΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

Βυζαντινή εικονογραφία - Φορητή εικόνα, αγιογραφία, ψηφιδωτό

Χριστούγεννα: Μυστήριο Θείας Ταπείνωσης και Αγάπης 

 Η γιορτή των Χριστουγέννων είναι η αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Είναι το μυστήριο της θείας συγκατάβασης, όπου ο Δημιουργός γίνεται άνθρωπος, για να φέρει ελπίδα, φως και σωτηρία. 

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας προσκαλεί να αντικρίσουμε το θαύμα της Γεννήσεως μέσα μας. Εκεί που ο Χριστός ζητά να γεννηθεί: στη φάτνη της καρδιάς μας. Γιατί κάθε Χριστούγεννα είναι μια νέα αρχή, ένα νέο κάλεσμα να φωτιστούμε από τη θεϊκή αγάπη και να την μεταδώσουμε στον κόσμο γύρω μας.

Η παρουσίαση του μαθήματος

ΤΑ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι απλώς μια αλληλουχία γεγονότων. Είναι ένας χώρος όπου ο Θεός αποκαλύπτεται, επικοινωνεί και συνοδοιπορεί με τον άνθρωπο. Η Αγία Γραφή δεν αφηγείται μόνο την ιστορία του κόσμου, αλλά κυρίως την ιστορία της σωτηρίας – την πορεία του Θεού προς τον άνθρωπο και του ανθρώπου προς τον Θεό.

Σε αυτή την ενότητα θα ανακαλύψουμε πώς ο Θεός μιλά, ενεργεί, εμπνέει και μεταμορφώνει την πορεία των ανθρώπων – μέσα από προφήτες, γεγονότα, κρίσεις, ελευθερίες, ακόμη και μέσα από το φαινομενικά ασήμαντο. Η ιστορία δεν είναι τυχαία· είναι κατοικημένη από τη χάρη του Θεού.

Πάνω απ’ όλα, ο Θεός φανερώνεται εν Χριστώ: μέσα στην ιστορική πραγματικότητα, στον χρόνο και στον τόπο, γεννιέται, διδάσκει, σταυρώνεται και ανασταίνεται, αποκαλύπτοντας πως η ιστορία έχει τελικά ένα σκοπό: τη σωτηρία του κόσμου.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Β΄ΜΕΡΟΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

📥 Κατέβασε το PDF

ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

👉 Κατέβασε το αρχείο σε PDF

ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ 

Ένα ενδιαφέρον εισαγωγικό βίντεο, από το ιστολόγιο του εξαιρετικού συναδέλφου "Θρησκευτικά και Μουσική" Γιάννη Μπαλτού από τη Βέροια.

ΤΟ ΚΟΥΙΖ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ